شهریار عدل در خانواده ای معروف از اشراف ایران به دنیا آمد. پدر، احمد حسین عدل وزیر کشاورزی و موسس مدرسه عالی فلاحت که بعدها وقتی دانشگاه تهران ساخته شد به دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران تبدیل شد و مادر از نوادگان بایزید بسطامی و دختر سردار همایون، رییس لشکر احمدشاه قاجار بود. شهریار وقتی ۱۶ ساله بود بنا به سنت خانوادگی برای ادامه تحصیل به فرانسه فرستاده شد. او در فرانسه دبیرستان را تمام کرد و سپس وارد دانشگاه شد و تحصیل همزمان در چند رشته را در دانشگاههای مختلف فرانسه آغاز کرد. معماری در مدرسه بوزار، باستان شناسی شرق، تاریخ عمومی هنر را در لوور و تاریخ مطالعات ایرانی را در سوربن خواند که معماری را ناتمام اما بقیه را تمام و در در تاریخ مطالعات ایرانی از سوربن دکترا گرفت. شهریار عدل ۲۰ سال در سوربن درس داد اما چنانکه خودش می گوید شغل اصلی اش پژوهش در «موسسه ملی تحقیقات علمی فرانسه» بود. درس، کار و پژوهش شهریار عدل در فرانسه بر ایران فرهنگی که خودش آن را «جهان ایرانی» متمرکز بود. پایان نامه دکترایش در مورد دامغان بود. از همان اوایل تشکیل انجمن باستان شناسی در ایران با این انجمن ارتباط برقرار و همکاری کرد و پرونده آماده شده این انجمن برای ثبت جهانی «چغازنبیل»، «تخت جمشید» و «میدان نقش جهان اصفهان» را که در اثر انقلاب بلاتکلیف مانده بود او به سرانجام رساند و با بودجه شخصی در یونسکو به ثبت رساند. همچنین او سه حلقه فیلم از دوره مظفرالدین شاه قاجار را در کاخ گلستان پیدا کرد و برای ترمیم به فرانسه برد و سپس آنها را به ایران بازگرداند . شهریار عدل پیشنهاد معاوضه نقاشی «زن۳ »اثر ویلم دکونینگ که توسط فرح پهلوی خریداری شده بود و در موزه هنرهای معاصر نگهداری می شد را با تعدادی از صفحات شاهنامه تهماسبی که از مهمترین آثار هنری ایران در دوره صفویه است، داد و موجب بازگشت تعدادی از صفحات آن اثر نفیس تاریخی به ایران گردید.
شهریار عدل همچنین مرمت بقایای مسجد زوزن در مرز ایران و افغانستان و سپس ارگ بم را پس از زلزله بر عهده داشت و سعی کرد تا ارگ بم را در فهرست میراث جهانی در معرض خطر قرار دهد. شهریار عدل به دلیل کارش در مورد ایران نیمی از سال را در ایران و نیم دیگر را در پاریس زندگی می کرد. وی در تیرماه ۱۳۹۵ در ۷۲ سالگی در پاریس به دلیل سکته قلبی درگذشت و در تهران به خاک سپرده شد.