سنتی در فقه شیعه که در استخراج احکام عملی فقهی بر قرآن و حدیث و اجماع تکیه میکند و کاربردِ عقل را در این فرآیند قبول ندارد. پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران این سنت فقهی گرایشِ رایج در حوزههای علمیهی ایران بود.
© ۲۰۲۰ تهران بیرو.