به سنتی در میان اهل سنت سَلَفی گفته می‌شود که در عمل و اعتقادات خود تأکید بر پیروی از پیامبر اسلام و صحابه دارند و تنها قرآن و سنت را منابع احکام و تصمیمات خود می‌دانند.
سَلَفی‌گری دو رکن اساسی دارد: یکی بازگشت به شیوه‌ی زندگی و مرام سَلَف صالح و در نهایت سنت حجاز و به خصوص سنت اهل مدینه در ۱۴۰۰ سال پیش، و دوم مبارزه با بدعت، یعنی هر چیزی که سَلَفی‌ها جدید و خلاف سنت می‌دانند. بدعت در سلفی‌گری شامل همه انواع مذهب شیعه (شش امامی، دوازده امامی و غیره)، و همین طور جریان‌های صوفیگری و عرفانی می‌شود. اغلب جریان‌های جهادگرای مسلمان کنونی در دنیا سَلَفی مذهب‌اند.
مثال
سلفی کیست و چه می گوید؟/ چرا سلفی گری بزرگترین خطر پیش روی جهان اسلام است؟
مشرق، ۱۶ دی ۱۳۹۱