در سال‌های پیش از کودتای ۲۸ مرداد و همچنین در سال‌های نخستین انقلاب چماقدار به کسانی گفته می‌شد که برای سرکوب اجتماعات یا تخریب مراکز فرهنگی جناح های سیاسی رقیب (مانند کتابفروشی‌های گروه‌ها و سازمان‌های ملی‌گرا و چپگرا در سال‌های آغازین انقلاب) به آنها حمله ور می‌شدند. در سال‌های نخستین انقلاب چماقداران مامور اداره یا تشکیلاتی رسمی نبودند و اغلب با چماق، زنجیر و قمه به تظاهرات گروه‌های منتقد حمله می کردند.
این افراد در دهه های اخیر نام لباس شخصی هم به خود گرفته اند و یا رسما بخشی از گروه‌های سرکوب حکومتی هستند یا به صورت غیر رسمی حمایت می‌شوند.
مثال
مهر، ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳