در زبان ایدئولوژیک جمهوری اسلامی موضوعات یا موقعیت‌هایی «امنیتی» خوانده می شوند که از محدوده‌ی آنچه در جمهوری اسلامی «مُجاز» شمرده می‌شود خارج شده‌اند. عمل مجاز در جمهوری اسلامی نه قانون بر پایه‌ی قانون بلکه اساس عرف و سلیقه‌ی شخصی مقامات امنیتی رژیم حاکم بر ایران تعیین می‌شود بنابراین هر عمل یا حرکتی زمانی می تواند امنیتی باشد و در زمان دیگری غیر امنیتی.
امنیتی شدن گفت و گو به این معناست که دیگر ادامه‌ی صحبت در مورد موضوع بحث میسر نیست چرا که یکی از طرفین بحث به موضوع یا موضوعاتی اشاره می کند که صحبت درباره‌ی آن از سوی مقامات امنیتی دولت یا سپاه قابل قبول نیست. امنیتی شدن یک محل به معنای آن است که امکان دستگیری افراد به صرف حضور در محل به بهانه‌ی «اقدام علیه امنیت ملی» و جرم تراشی برای آنها وجود دارد.
این کلمه در مطبوعات ایران برای اشاره به عواقب ناخوشایند ابراز عقیده یا انجام عملی به کار می‌رود. با استفاده از کلمه‌ی «امنیت» تلاش می‌شود از اشاره به سرکوب آزادی بیان اجتناب شود و کلمه باری مثبت بگیرد.
مثال
داستان پخش کیک های آلوده به قرص که امنیتی بودن آن به مرز بررسی حمله بیوتروریسم رسیده است
ایرنا، ۲۴ آذر ۱۳۹۸
زبان ایدئولوژیک و جانبدارانه
این کلمه یا عبارت جانبدارانه و ایدئولوژیک است و بیان آن در خبرنویسی و گزارش‌نویسی جایز نیست مگر آنکه در نقل قول مستقیم آمده باشد.
