از زمانی که علی خامنه‌ای در سال ۱۳۸۸ بصیرت (به معنای دانایی و روشن بینی) را شرط انقلابی شمرده شدن و وفاداری به نظام جمهوری اسلامی و ولایت فقیه شمرد این واژه در گفتار رسمیِ حکومتی ایران معنایی سیاسی گرفته است.
به دنبال اعتراضات به نتیجه انتخابات در سال ۱۳۸۸ خامنه‌ای بصیرت را به معنای آگاهی، تشخیص حق از باطل یا راه درست از نادرست تعریف کرد و با ارائه مثال هایی از حوادث صدر اسلام، حامیان دولت را صاحب بصیرت و آن دسته از مخالفان و منتقدان رسمی خود را که از اعتراضات ۱۳۸۸ حمایت کرده بودند بی بصیرت شناخت. امروزه در زبان سیاسی حکومتی ایران بصیرت داشتن به معنای حمایت از ولایت فقیه و بصیرت نداشتن به معنای انتقاد از آن است.
مثال
بخشی از متن سخنرانی علی خامنه‌ای در در دیدار با اعضای دفتر رهبری و سپاه حفاظت ولی امر، ۵ مرداد ۱۳۸۸.
